Esin Hamamcı
Meltem Sırtıkara’yla sanata dair görüşleri, eserleri ve sanat pratikleri üzerine konuştu.
Marmara Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi, Resim Bölümü’nde eğitim aldınız. Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi, Resim Bölümü Yüksek Lisans yaptınız. Resme, çizmeye olan ilginiz nasıl başladı?
Ortaokul yıllarımda özel resim dersi almaya başlamıştım. Daha sonrasın da Güzel Sanatlarda resim bölümü okudum.
Eserlerinizde büyük resme olan sorgulamalarınızı, küçük ölçekli simülasyonlar üzerinden görünür kılmayı amaçlıyorsunuz. Bu simülasyonlarda bizleri neler bekliyor?
Makro ve mikro bir şekilde yaşamı izliyorum. O serimde bilinç genişlemesine odaklanmıştım. Bizim dışımızdaki nesnelerle evrenle ilişki kurmak için nasıl bir bilinç genişlemesi gerekiyordu ve bunu toplumsal meseleler üzerinden büyük ve küçük figürlerle ele alıp geçirgenlik katmak niyetiyle bir doğa nesnesini de kurguya ekledim.
Çalışmalarınızda izleyiciyi içinde devinip durduğu döngülerle yüzleştirmeyi hedefliyorsunuz. Bu yüzleşmelerde nelerle karşılaşıyoruz?
O dönemde, “Yaşadığımız bir sürü şeyle nasıl ilişki kuruyoruz?”, “Nasıl özgürleşeceğiz?” “Sınırlar, sınıflar… bu sistemler içinde nasıl bir yol izleyeceğiz?” gibi sorular sormaktı.
Güncel işlerinizde doğa ve kültürün sentezliyorsunuz. Ortaya çıkan sonuçlara dair ise görsel plazmalar yaratıyorsunuz. Doğanın eserlerinize olan etkisi “Rüzgâr Yükseliyor”, “Bitkili Orkestra” gibi çalışmalarınıza da yansıyor. Doğa bu eserlerde nasıl imleniyor?
Evreni anlama ve anlamlandırma noktasında, birbirine senkronize olmuş şekilde araştırmalar yapıp kurgular oluşturuyorum. Doğa, ortak yaşam olanaklarına bakmak için işlerimde yer alıyor. Bitkili Orkestra isimli resmimde, insan merkezli bir tavırla, insan merkezli olmayan tavırları yan yana getirdim. Sınırları eşiğe çevirip “şey”i iç içe bir ağlı sistem içinde kurguladım.
İlişkisellik olan ve olmayan durumları izliyorum. Yeni serimde de bu yaklaşımlardan yola çıkarak “Nasıl yaşamalıyız?” sorusuyla yeni bir ev tasarımı kurgusuyla ilgileniyorum.
Resimlerinizde bir “sade”lik diyebilir miyiz?
Evet diyebiliriz. Minimalist bir bakışla sade kurgular yapıyorum.
Dijitalleşen çağda resimde de farklı teknikler geliştiriliyor. Siz eserlerinizde bu tekniklerden faydalanıyor musunuz?
Dijital teknikleri işin ön tasarım aşamasında kullanıyorum. Bazı işlerimde Post-modern belleğin “fotoğrafik bakışınıyla internetten topladığım fotoğrafların üzerlerinde oynamalar yapıp yerleştirmeler yaptım.
Beral Madra, eserlerinizden bahsederken “neşeyi ve mutluluğu bir arada yansıtıyor”, diyor. Ancak “Neşeli Bir Umutsuzluk” sergisinde de görüleceği üzere burada tam bir neşeden bahsedemiyoruz belki de. Umutsuzluk ve neşe eserlerinizde nereye oturuyor?
İkisi de bir arada. Aslında düetler kurguluyorum. Makro-mikro, siyah-beyaz, nehir- havuz gibi iki şeyi yan yana getirip bir ara alan açmaya çalışıyorum. Neşe ve umutsuzluk da bu bağlam içinde yer alıyor, bu ikililiği duygu üzerinden ele aldım. İnsanların hem neşeli hem umutsuz hallerini modern hayatın sosyolojisi üzerinden değerlendirdim. Düşünen ve düşünmeyen insanları kurguladım. Bu ikili oyunu ele alıp birbirleriyle yan yana getirip “İletişim kurulabilen bir alan var mıdır?” diye sorular soruyordum. Neşe ve umutsuzluğu yaşamın kendisine benzetiyordum.
NFT olarak bir eserinizi sattınız mı? NFT’ler hakkında ne düşünüyorsunuz?
NFT olarak bir işimi satmadı. NFT Sanat Eseri konusunun çok iyi anlaşılması önemli. Dijital sanatın yükselişi yoluyla sanatçıların kendilerini ifade etmeleri için yeni teknikler gelişiyor. Dijital teknolojiler artık sanatın içinde ve sanatçıların eserler oluşturmasını teşvik ediyor. Dijital sanatın etkisi artıyor. Geleneksel sanatla birlikte dijital sanat devam edecektir.
